Η ζήλεια, ο φθόνος, η αλαζονεία της οικογένειας Άσσαντ χρόνια κρατεί

Οι καταναγκαστικές εξαφανίσεις και οι αυθαίρετες συλλήψεις Σύρων πολιτών που χρησιμοποιεί το καθεστώς τα 2,5 τελευταία χρόνια ως όπλο για όσους είναι ενάντια του δεν είναι κάτι καινούργιο. 

Η οικογένεια Άσσαντ συνήθιζε πάντα να εξαφανίζει και να φυλακίζει ανθρώπους. Υπάρχουν αναρίθμητες ιστορίες πίσω από τα κάγκελα των φασιστών που άλλες μάθαμε γι αυτές και άλλες ίσως να μην μπορέσουμε να μάθουμε ποτέ, και έρχονται να βεβαιώσουν το μελανό αυτό σημείο. Χιλιάδες δράματα πίσω από τα κάγκελα των φασιστών της Χούντας της Συρίας.

Μία από αυτές τις ιστορίες είναι και αυτήν του βραβευμένου ιππέα και αρχηγού της Συριακής ιππικής ομάδας Αντνάν Κασσάρ που στερείται 20 χρόνια χωρίς δίκη το φως της ελευθερίας. Ο λόγος; Η ζήλεια, ο φθόνος και η αλαζονεία του Μπάσελ Αλ Άσαντ, (αδελφού του Μπασσάρ Αλ Άσσαντ) απέναντι στο πρόσωπο και στο αστείρευτο ταλέντο του, τον οδήγησαν στη φυλακή!

Ο Μπασσάρ Αλ Άσαντ απαντά στην οικογένεια Κασσάρ:  όποιος τον έβαλε φυλακή θα αποφασίσει αν αξίζει ελευθερία ή όχι

Την ίδια ημέρα κάθε χρόνο έβγαινε ο κρατούμενος Αντνάν Κασσάρ από το κελί του στην φυλακή Παλμύρα για να βασανιστεί και να μαστιγωθεί χωρίς όμως να ξέρει γιατί επιλέγανε οι φύλακες αυτήν τη συγκεκριμένη μέρα . Πέντε χρόνια χρειαστήκαν για να μάθει από έναν άλλο συγκρατούμενο του ότι  ημέρα αυτή ήταν η επέτειος θανάτου του Μπασέλ Αλ Άσαντ, αδελφού του σημερινού προέδρου της χώρας. Έπειτα κατάλαβε ότι η κατάρα του «αφεντικού» του τον κυνηγάει και μετά τον θάνατο του. Ο Αντάν Κασσάρ ήταν αρχηγός της συριακής ομάδας ιππασίας το 1992 . Ένας άλλος πρώην φυλακισμένος από την ίδια οικογένεια επιβεβαιώνει ότι η ίδρυση της ομάδας ιππασίας στη περιοχή Αλ Ντιμάς οφείλεται στην οικογένεια Κασσάρ όπου ο Αντνάν ασκούσε το μέγα χόμπι του μαζί με τα αδέλφια του όπου δεν αποχωρούσαν από την έδρα της ομάδας μέχρι που άρχισε ο εφιάλτης με την είσοδο του Μπασέλ Αλ Άσαντ στην ομάδα αυτήν.

Η ζήλεια και η περιορισμένη εμπειρία του Μπασέλ Αλ Άσαντ φυλακίζουν τον Αντνάν

Σύμφωνα με τον Αντάν, ο Μπασέλ Αλ Άσαντ δεν ήξερε πολλά για το άθλημα της ιππασίας και για το πώς να συμπεριφέρεται στα άλογα, παρά ταύτα ήθελε να επιβάλει τον εαυτό του στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Οι επεμβάσεις του Μπασέλ σε κάθε λεπτομέρεια της ομάδας άρχισαν να ενοχλούν τον Αντνάν και ιδίως αυτές που είχαν σχέση με την ποιότητα των αλόγων που θα έπρεπε να αγοραστούν για την ομάδα. Ο Αντάν ήταν ηγετικό μέλος και διακεκριμένος ιππέας με πολλές διακρίσεις κυρίως στους μεσογειακούς αγώνες, γεγονός που αύξησε το μίσος του Μπασέλ προς το πρόσωπο του. Η μάχη μεταξύ των δύο ανδρών κορυφώθηκε στους μεσογειακούς αγώνες του 1992 όταν ο ανταγωνισμός των ομάδων ήταν στο ζενίθ. Και για όσους δεν γνωρίζουν είναι γνωστό πως στο άθλημα της ιππασίας η νίκη προέρχεται με την συγκέντρωση των πόντων όλων των ιππέων της ομάδας. Την ημέρα του αγώνα,  ο Μπασέλ ως μέλος της συριακής ομάδας έκανε πολλά λάθη  που συρρίκνωσαν τους πόντους της ομάδας και όταν ήρθε η σειρά του έμπειρου Αντνάν ήταν αλάνθαστος και έτσι κέρδισε η ομάδα χάρη στον τελευταίο που πήρε επίσης και το σήμα του αρχηγού από τον Μπασέλ Αλ Άσαντ. Η αποτυχία του υιού του Χαφέζ Αλ Άσαντ δεν σταμάτησαν τον υιό να προσβάλει  έντονα τον Αντάν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ένας χρόνος πέρασε για την ημέρα της εκδίκησης όπου ο Αντάν σοκαρίζεται με τις δυνάμεις ασφαλείας να προβαίνουν άξαφνα στη σύλληψη του

«Αν δεν ήταν το ψωμί και το αλάτι θα σε είχα εκτελέσει»

Λέγεται πως όταν ο ανακριτής ρώτησε τον Αντνάν αν η βαλίτσα ήταν δική του , εκείνος απάντησε θετικά.  Έτσι λοιπόν, με το άνοιγμα της βαλίτσας η ετυμηγορία ήταν άμεση αφού οι αρχές διαπίστωσαν πως ότι ήταν γεμάτη με εκρηκτικά με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για απόπειρα δολοφονίας του Μπασέλ Αλ Άσαντ. Μετά την ολοκλήρωση της ανάκρισης μεταφέρθηκε στη φυλακή Σέιντ Νάγια για 11 μήνες σε πτέρυγα που ονομαζόταν «η μαύρη πύλη» όπου προβλέπεται για πολιτικούς κρατούμενους σε απομόνωση. Αρχικά κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ο Αντάν δεν εκτέθηκε σε ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια όπως αναφέρει ο πρώην συγκρατούμενος του, και όταν αρνήθηκε τις κατηγορίες απάντησαν οι ανακριτές ότι στο όνομα της «φιλίας των δύο ανδρών» θα ρώταγαν τον Αλ Μουάλεμ (το αφεντικό – Μπάσελ) για την τύχη του. Έτσι, λοιπόν, ο «μεγαλόψυχος» Μπασσέλ Αλ Άσσαντ έστειλε το εξής μήνυμα « αυτό που έκανες ήταν τρομερό και αν δεν ήταν το ψωμί και το αλάτι που μας ενώνει θα σε είχα κρεμάσει στην πλατεία των Αββάσηδων στο κέντρο της Δαμασκού, όμως σε απάλλαξα από την ποινή του θανάτου».

Ο πρώην συγκρατούμενος αναφέρει ότι ο Αντάν ήταν ιππέας με ήθος και απίστευτες δυνατότητες αυτοσυγκράτησης και έτσι η φυλακή τόσα χρόνια δεν τον δάμασε παρά τις τραγικές συνθήκης κράτησης και το σύνολο όλων των ειδών βασανισμού που μέχρι τώρα έχει υποβληθεί. Με την πάροδο του χρόνο επέλεξε να διδάξει την αγγλική γλώσσα στους άλλους κρατούμενους προκείμενου να μη υποκύψει στο θάνατο.

Όποιος τον έβαλε φυλακή θα αποφασίσει αν θα τον δικάσει

Το έτος 2000 ήταν στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων του σημερινού προέδρου Μπασσάρ Αλ Άσαντ να κλείσει τη «φημισμένη» φυλακή Παλμύρα, όπου ήταν ο Αντάν τόσα χρόνια,  και να μεταφερθούν οι κρατούμενοι στη φυλακή Σέιντ Νάγια. Μετά από κάποια χρόνια κατάφερε η οικογένεια Κασσάρ να βρει πρόσβαση στο πρόεδρο Μπασσάρ διαμέσου του Διεθνούς Οργανισμού Ιππασίας και να ζητήσουν την απελευθέρωση του κρατούμενου παιδιού τους. Η απάντηση του προέδρου ήταν η εξής: όποιος τον έβαλε φυλακή θα αποφασίσει αν αξίζει ελευθερία ή όχι. Έτσι ο Αντνάν Κασσάρ παραμένει μέχρι σήμερα ένας από τους πολλούς κρατούμενους των συριακών φυλακών που στερούνται άδικα και χωρίς δίκη το φώς της ελευθερίας.

  

في نفس التوقيت من كل عام، يتم إخراج عدنان قصار من زنزانته في سجن تدمر، ليعذب ويسحق تحت البساطير وليترك على هيئة بقايا جسد، ولم يكن يدري لماذا يختار سجانوه هذا التوقيت بالتحديد، واستغرق الأمر أكثر من خمس سنوات حتى علم من معتقل جديد أن موعد تعذيبه هو ذكرى وفاة باسل الأسد، فأدرك أن لعنة "المعلم" تلاحقه حتى بعد رحيل باسل.

وكان عدنان قصار كابتن المنتخب السوري للفروسية في عام 1992، ووفقاً لحديث دار بينه وبين المعتقل السابق (د.س) يعود لعائلة قصار الفضل في تأسيس نادي الفروسية في الديماس، وكان الكابتن عدنان يعيش شغفه إلى أقصاه، فهو وأخوته لا يغادرون النادي، إلى أن بدأ الكابوس بدخول باسل الأسد إلى نادي الفروسية.
غيرة باسل الأسد وقلة خبرته تسجنان عدنان

ووفقاً لقصار كان باسل الأسد لا يدري الكثير عن الفروسية وكيفية التعامل مع الخيل، ورغم ذلك أراد فرض رأيه على النادي، حيث صار يتدرب ويتصرف على أساس أنه فارس متمرس، ويملي تعليماته على المنتخب. وأزعج الأمر عدنان، خاصة عندما بدأ باسل الأسد يتدخل في تفاصيل المنتخب، ويحدد نوعية الخيول التي يريد شراءها للمنتخب.

وحسب ما روى قصار للمعتقل السابق (د.س) فإنه في هذه الفترة كان يلعب مع المنتخب السوري، وحصل على العديد من الجوائز على مستوى المتوسط، ما زاد من حقد باسل الأسد عليه.

أما نقطة الفصل في خلافهما، فكانت أثناء دورة المتوسط 1992، حيث المنافسة شديدة بين الفرق. ومن المعروف أن الفوز في لعبة الفروسية يكون من خلال تجميع كل فريق نقاطاً يحصلها فرسانه. وحكى قصار لـ(د.س) ما حدث يومها، عندما ارتكب باسل أكثر من خطأ مما سبب خسارة كبيرة في نقاط الفريق، في حين تمكن قصار أثناء جولته من رفع معدل الفريق حيث لم يرتكب أي خطأ، وفاز الفريق السوري بفضله، وحصل قصار على شارة الكابتن من باسل الأسد.

وهذا الفشل لم يوقف باسل الذي ازداد تطاولاً على قصار وعلى الفريق. وبعد مرور عام على الحادثة كان قصار في النادي ومعه حقيبة فيها مستلزماته، ينتظر خروج باسل الأسد من الحلبة، ولكن بعد دخوله إلى الحلبة بدقائق، فوجئ بالأمن داخل الحلبة يعتقلونه من على حصانه.
"لولا الخبز والملح لكنت أعدمتك"

وروى (د.س) أن الأمن عندما حقق مع قصار، سأله إن كانت الحقيبة تخصه، فأجاب بنعم، ليفتحوها ويكتشفوا أنها ممتلئة بالمتفجرات، فألصقت بالخيال تهمة محاولة اغتيال باسل الأسد، وتهمة حيازة متفجرات في سيارته، ونقل بعد التحقيق من الأمن العسكري إلى سجن صيدنايا حيث بقي 11 شهراً، في جناح يدعى "الباب الأسود"، وهو عبارة عن مهجع مخصص للمعتقلين المعزولين.

وأشار (د.س) إلى أن قصار لم يتعرض للضرب أو التعذيب أثناء التحقيق، إلا أنه بعد أن أنكر التهم الموجهة إليه، أجابه المحققون "سنراجع المعلم بحكم الزمالة التي تجمعكما"، فأرسل له باسل الأسد خبراً جاء فيه: "ما قمت به شيء كبير، ولولا الخبز والملح الذي يجمعنا، لكنت أعدمتك في ساحة العباسيين، إلا أنني سأعفو عن إعدامك!".

ووصف (د.س) عدنان بأنه فارس حتى بصفاته وبقدرته على تمالك نفسه، فالسجن لم يتمكن من النيل من عزة نفسه، على الرغم من الأهوال التي مرت عليه، راوياً أنه ذات مرة تم تكبيل قصار ووضعه في كيس خيش في ساحة السجن، حيث بدأ البعض بضربه لأكثر من ست ساعات متواصلة، متسببين بكسورٍ في سائر أنحاء جسده، كما كسر فكه السفلي بشكل كامل. ومن ثم نقل الخيال وهو غارق بدمه في الكيس إلى سجن تدمر، حيث بقي فترة طويلة في السجن الانفرادي، ثم وضع مع الإخوان المسلمين.

ورفض قصار الموت البطيء الذي يتسلل إلى أجساد مساجين تدمر، وعلى الرغم من أن عذاب باسل الأسد ظل يلاحقه، قرر الاستفادة من كونه خريج قسم اللغة الإنكليزية في بريطانيا، فبدأ بتدريس المعتقلين الإنكليزية.
"الذي حبسه يحاكمه"

وفي عام 2000 كان ضمن خطة بشار الأسد "الإصلاحية" إغلاق سجن تدمر ونقل السجناء إلى صيدنايا، حيث تحققت نقلة نوعية في حياة عدنان، حيث أعفاه الأمن من التعذيب في ذكرى وفاة باسل الأسد.

وبعد سنوات عدة تمكن أهل قصار من الوصول إلى بشار الأسد عن طريق اتحاد الفروسية الدولي، وطلبوا منه إطلاق سراح عدنان فرد عليهم: "الذي حبسه يحاكمه، ويقرر ما إن كان يستحق الحرية أم لا".

وختم (د.س) قائلاً: "إن الحرية تتجسد عند عدنان في ركوب الخيل، فلطالما حلم بأنه يقود الفرس من جديد، ولذلك يحافظ قصار على لياقته الجسدية في السجن، على أمل أن يخرج ويعود إلى ركوب الخيل". ويهوى عدنان قصار، الموجود حالياً في سجن عدرا، رسم الخيول بالفحم، وهو ينحت الخيول في الصابون العسكري.

 
https://soundcloud.com/radioalkul/sport-019
https://www.facebook.com/freeadnan?ref=stream