Eπιστολή από Συντρόφους στο Λίβανο

Προς τους Αναρχικούς της Β. Αμερικής

Η ομάδα μας είναι μια μικρή ομάδα, ριζοσπαστών, οικολόγων, αναρχικών και φεμινιστριών, και δεν έχουμε κάνει πολλά σε σχέση με τις μεγάλες θυσίες πολλών συντρόφων μας αλλού. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι τα λόγια μας εκφράζουν πολλούς από τους συντρόφους μας στον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο έως τη Συρία, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα όταν επικοινωνούν με τους δυτικούς συντρόφους τους.

Σύντροφοι,

Οι αραβικές εξεγέρσεις, η Occupy Wall Street και οι υπόλοιπες παγκόσμιες εξεγέρσεις έχουν ανοίξει, από το 2011, πολλές πόρτες για να επικοινωνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο από ποτέ, πως οι αγώνες μας ενάντια στα κράτη και τις δομές της εξουσίας συνδέονται και είναι ίδιοι. Ο αγώνας μας ενάντια στο θηρίο είναι κοινός. Γνωρίζουμε και εμπνεόμαστε από το παρελθόν και τους αγώνες σας και γνωρίζουμε ότι είστε ενημερωμένοι και εμπνέεστε από τους δικούς μας αγώνες- έχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο και να κλιμακώσουμε τον κοινό μας αγώνα.

Η ομάδα μας είναι μια μικρή ομάδα, ριζοσπαστών, οικολόγων, αναρχικών και φεμινιστριών, και δεν έχουμε κάνει πολλά σε σχέση με τις μεγάλες θυσίες πολλών συντρόφων μας αλλού. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι εκπροσωπούμε πολλούς από τους συντρόφους μας στον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο έως τη Συρία, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα όταν επικοινωνούν με τους δυτικούς συντρόφους τους.
Γνωρίζουμε ότι γίνονται πολλές καλές δράσεις και ειλικρινείς προσπάθειες προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ριζοσπαστικός αντιεξουσιαστικός χώρος στη Δύση, και ειδικά στη Βόρεια Αμερική, κυριαρχείται από τα αυστηρά όρια μιας ενιαίας «πολιτικώς ορθής» ιδεολογίας. Είναι καλό, αν οι ιδεολογικές παράμετροι και η τακτική που επιλέξατε λειτουργεί καλά για σας, αλλά δεν λειτουργεί για όλους, και σίγουρα δεν λειτουργεί για μας. Γι ‘ αυτό είναι ατυχές το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια πολλών επαφών με τους Βόρειοαμερικανούς αναρχικούς (και, σε μικρότερο βαθμό με Ευρωπαίους αναρχικούς), ορισμένοι από εσάς τους συντρόφους μας πάντα προσπαθούν να επιβάλουν την πολιτικά ορθή ιδεολογία τους πάνω μας.
Είναι επίσης λυπηρό το γεγονός ότι πολλοί από τους συντρόφους μας στη Δύση έχουν επηρεαστεί από τον έλεγχο που ασκούν πάνω τους οι κυβερνήσεις τους και τον χρησιμοποιούν ασυνείδητα στους συντρόφους τους από τον τρίτο κόσμο. Πάρα πολλές φορές, οι σύντροφοί μας μάς υπαγορεύουν με ποιούς πρέπει να συμμαχήσουμε ή πώς πρέπει να χειριστούμε τα δικά μας θέματα, όπως το πολιτικό Ισλάμ, τη συριακή επανάσταση, τις αντικυβερνητικές τακτικές, και τις ριζοσπαστικές περιβαλλοντολογικές και φεμινιστικές οργανώσεις.
Εκτιμούμε την ανταπόδοση και την ανταλλαγή, και πιστεύουμε ότι είναι επιθυμητές και αναγκαίες, αλλά πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλές λεπτές προσδοκίες να γίνουμε μια άλλη δική σας εκδοχή. Και αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε. Το να είσαι στην άλλη άκρη της εξίσωσης, σ’ αυτήν που βομβαρδίζεται από πυραύλους μη επανδρωμένων αεροσκαφών, από βόμβες ουρανίου και τον ιμπεριαλισμό, εδώ και δεκαετίες, μπορούμε να σας πούμε ειλικρινά πως ό,τι κι αν προσπαθήσατε, δεν λειτούργησε καλά για εμάς, και φαίνεται ότι δεν θα λειτουργήσει για σας επίσης.
Ζώντας κάτω από αυταρχικά καθεστώτα εδώ και δεκαετίες, πολλοί από εμάς είναι προοδευτικοί αντιεξουσιαστές από ένστικτο. Φοιτητές και εργαζόμενοι στα εργοστάσια, καλλιτέχνες, πατέρες, μητέρες, νέοι και ηλικιωμένοι. Σχεδόν όλοι μας αναγκαστήκαμε να γνωρίσουμε, και να επιβιώσουμε από την κρατική καταστολή, κατά τα τελευταία δύο χρόνια, όμως οι περισσότεροι από εμάς δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί, ιδιαίτερα επειδή ο αναρχισμός εξακολουθεί να είναι για πολλούς από εμάς μια κλειστή ευρώ-κεντρική ιδεολογία με έναν πυρήνα μεταμοντερνισμού.
Όσο περισσότερο επικοινωνούμε ανακαλύπτουμε ότι πολλές λέξεις, αγαπητές σ’ εμάς, περιορίζονται σε στενούς ορισμούς και υπόκεινται σε ατελείωτους σημειολογικές διαμάχες μεταξύ σας. Και αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι μια σημειολογική νίκη ή να νικήσουμε με τις λέξεις, εμάς μας ενδιαφέρει να καταπολεμήσουμε τις πραγματικές συνθήκες της καταπίεσης και της αδικίας και θέλουμε να πειραματιστούμε πέρα από τα όρια της κλασικής πολιτικής και των κλασικών «ισμών» που κυριάρχησαν στον δυτικό και στον ανατολικό ριζοσπαστικό χώρο για δεκαετίες.
Όταν μαθαίνουμε τους αγώνες σας, υπάρχουν πολλά πράγματα που μας εμπνέουν, όπως και υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν θέλουμε να αναπαραχθούν. Ακόμη, και ενώ παρατηρούμε από άλλη ήπειρο, είναι σαφές για εμάς ότι το ριζοσπαστικό κίνημα στη Βόρεια Αμερική (και σε μικρότερο βαθμό στην Ευρώπη) είναι εξαιρετικά σεχταριστικό, διαιρούμενο, και αποσπά την προσοχή από την πολιτική ταυτότητα και την καταπολέμηση της, και σε μια κατάσταση συνεχούς οριζόντιας εχθρότητας με τον εαυτό του και με άλλα κινήματα.
Βλέπουμε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία που συνεχώς χωρίζει τους ηγέτες σας, απομονώνει τις δράσεις σας, αφήνοντάς σας με ψευδοηγέτες και αποκομμένες συλλογικότητες, και μετά διαβάζουμε ότι διαμαρτύρεστε για την έλλειψη οράματος και την κατεύθυνση του κινήματος. Βλέπουμε εχθρότητα προς όλες τις μορφές οργάνωσης, μια σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια για την απουσία οποιασδήποτε δομής και δογματική πίστη σε μια μόνο μορφή λήψης αποφάσεων (συναίνεση). Βλέπουμε ανεξέλεγκτη πολιτική ταυτότητα και πολλή ενέργεια που την σπαταλάτε πάνω σε θεωρητικά επιχειρήματα για τα οποία κανείς δεν δίνει δεκάρα, και ειλικρινά δεν το καταλαβαίνουμε, καθώς οι καπνοί από το καμένο σώμα του κόσμου μας εμποδίζουν να δούμε.
Βλέπουμε πολλή μισογυνισμό, κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, βίαιες, υβριστικές και φρικτές συμπεριφορές να μην αμφισβητούνται σε πολλές από τις θέσεις σας.
Βλέπουμε μια αποστροφή κατά της στρατηγικής, με αποτέλεσμα οι ριζοσπαστικές κοινότητες να σπάνε το ίδιο παράθυρο κάθε χρονιά, χωρίς μακροπρόθεσμες τακτικές.
Βλέπουμε πολλή ενέργεια να σπαταλιέται στην καταπολέμηση των μη ουσιωδών στοιχείων του συστήματος, όπως οι αλυσίδες Fast Food και οι εταιρείες αθλητικών παπουτσιών, αφήνοντας στην άκρη τις τρεις βασικές δομές που κρατούν ζωντανό το σύστημα, και εννοούμε τις δομές που εξασφαλίζουν τη ροή του χρήματος, των πληροφοριών και της ενέργειας για να βρίσκονται στην εξουσία.
Εάν σας λείπουν οι ιδέες, υπάρχει μια εγκατάσταση δοκιμών μη-επανδρωμένων αεροπλάνων κάπου στην έρημο της Αριζόνα, αν θέλετε να τους κάνετε μια επίσκεψη.
Δεν τα λέμε όλα αυτά επειδή απορρίπτουμε τις προσπάθειές σας ή για να υπονομεύσουμε το έργο σας, αλλά μόνο για να σας προειδοποιήσουμε για την τάση που βλέπουμε μεταξύ των δυτικών συντρόφων μας, δηλαδή την ισοπέδωση του ριζοσπαστικού κινήματος κάτω από μια πολιτικώς ορθή ιδεολογία, η οποία σε μεγάλο βαθμό μειώνει τη ζωτικότητα του ριζοσπαστικού κινήματος. Η πολλαπλότητα των προσεγγίσεων, των απόψεων και των τακτικών είναι αναγκαία και επιθυμητή, και δεν έχει σημασία ποια ετικέτα χρησιμοποιούμε, ή ποιά τακτική προτιμάμε, καθώς ενώ ο κόσμος καταστρέφεται, όλοι εμείς που ονειρευόμαστε έναν βιώσιμο πλανήτη και μια δίκαιη ανθρωπότητα αγωνιζόμαστε μαζί, ενάντια στον ίδιο εχθρό.
Αγάπη & Οργή
Ριζοσπαστική Ομάδα Βηρυτού

Αναδημοσίευση από anarkismo.net

Comrades, ---- The Arab uprisings and Occupy Wall Street and the rest of global uprisings since 2011 have opened more doors for us to communicate and realize more than ever how our struggles against the state and dominant power structures are interconnected and the same. Our fight against the beast is one; we are informed and inspired by your past and current struggles, as well as we know that you are informed and inspired by our struggles, yet we still have a long way to go to understand one another and scale up our common fight. ---- Our collective is a small group of radicals, deep ecologists, anarchists, and feminists, and we haven’t done much compared with the great sacrifices of many of our comrades elsewhere. Yet we know we also speak the mind of many of our comrades in the Arab world from Morocco to Syria, who encountered the same dilemmas while communicating with their Western counterparts. 

We know that there are a lot of good actions carried out, and honest efforts in all directions, and lives being put on the line, but we also realize that the radical non-authoritarian scene in the West, and especially in North America, is dominated by the strict boundaries of a single “politically correct” ideology. It’s fine if the ideological and tactical parameters you chose work for you, but it doesn’t work for everyone, and it definitely doesn’t work for us. So it’s unfortunate that during many exchanges with North American anarchists (and to a less extent European anarchists), some of our comrades were always trying to impose their politically correct ideology on us. 

It’s also unfortunate that many of our comrades in the West have digested the patronizing tone of their imperial governments, and use it unconsciously with their comrades from the third world. Too many times, we found our comrades dictating with whom we should ally ourselves with, or how should we deal with our own causes like political Islam, the Syrian revolution, anti-government tactics, and radical environmental and feminist organizations. 
We appreciate the feedback and the exchange, and we think it’s desired and needed, but we feel that there are a lot of subtle expectations that we should become another version of you. And we don't want to. Being on the other end of the equation, the one that has been getting drone missiles, uranium depleted shells, and imperialism for decades, we can honestly tell you that whatever you tried, it didn’t work well for us, and it seems it didn’t work for you as well. 

Living under authoritarian regimes for decades, a lot of us are radical anti-authoritarians by instinct; students and factory workers and artists and fathers and mothers and young and old. Almost all of us had to personally experience and survive state repression in the past couple of years, yet most of us do not identify as anarchists, especially that anarchism is still for many of us a closed white euro-centric ideology with a post-modernist core. 
The more we communicate we discover that a lot of words dear to our hearts are confined in narrow definitions, and subject to endless semantic wars among you. And we’re not interested in semantics or winning the war over words, we’re interested in dismantling the real physical conditions of oppression and injustice, and we want to experiment beyond the boundaries of classical politics and classical "isms" that dominated both Western and Eastern radical scenes for decades. 

When we learn of your struggles there are a lot of things that inspire us, and there are a lot of things that we don’t want to replicate. Even while observing from another continent, it's clear for us that the radical movement in North America (and to a lesser extent in Europe) is highly sectarian, divided, distracted by identity politics and in-fighting, and in a state of constant horizontal hostility with itself and other movements. 

We see a recurrent process that constantly breaks up your leaders, isolate your movements, leaving you with pseudo-leaders and limbed collectives, then we read you complaining about the absence of vision and direction in the movement. We see hostility toward all forms of organization, a nearly religious reverence for structurelessness and a dogmatic belief in one form of decision making (consensus). We see rampant identity politics and great energies squandered over theoretical arguments that no one gives a damn about, and we honestly don’t understand it as the smokes from the burned body of the world obscures our sight. 

We see a lot of misogyny, drug abuse, violent, abusive, and horrible behaviors, going unchallenged and unattended in many of your spaces. 

We see an aversion against strategy, leading radical communities to smash the same window year after year without long-term tactics. We see a lot of energy spent fighting non-essential elements in the system like Fast Food chains and sports shoes corporations leaving aside the three basic structures that keep the system alive, and we mean the structures that ensure the flow of money, information, and energy to those in power. If you're lacking ideas, there’s a drone testing facility somewhere in the desert of Arizona if you want to pay them a visit. 

All that is not to dismiss your efforts or undermine your work, but just to caution against the tendency we see among our Western counterparts of flattening radical movements under one politically correct ideology, greatly diminishing the vitality of the radical movement. The plurality of opinions, approaches and tactics is needed and desired, and no matter which label we use, or which tactic we prefer, as the world burns, those of us who dream of a livable planet and a just humanity are together in the same fight, against the same enemy. 

Love & Rage
Radical Beirut’s Team