Το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσει, να τρέξω να τη βρω να της πω πως είμαι καλά, να την αγκαλιάσω, είμαι σίγουρη πως και εκείνη αυτό θα σκεφτόταν.
Ξέρω πως δε φοβάται η Ρίμ.
Εγώ φοβάμαι και πάντα της το έλεγα, γιατί είναι η καλύτερή μου φίλη.
Εκείνη πάντα μου έλεγε πως θα είναι κοντά μου ότι και να γίνει θα με προσέχει, πάντα.
Ατέλειωτες αυτές οι νύχτες. Δε περνούσε η ώρα. Έκλεινα τα αυτιά μου να μην ακούω τους δυνατούς ήχους και προσευχόμουν δυνατά να τελειώσει.
Και ξαφνικά ακούω πως το σπίτι της Ρίμ γκρεμίστηκε από τους βομβαρδισμούς και ύστερα σιωπή! Αλήθεια, μετά δε μπορούσα να ακούσω τίποτα..σιωπή!
Το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσει, να τρέξω να βρω την Ρίμ, να δω ότι είναι ζωντανή..
Θυμάμαι τα όνειρα που κάναμε μαζί..
Αλλά το μόνο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή ήταν αν η Ρίμ είναι καλά!
Περνούσε η ώρα, ήταν αδύνατο να πάω να τη βρω..
Περίμενα..
Όταν τα πράγματα ηρέμησαν, έτρεξα, έτρεχα δε τέλειωνε ο δρόμος αν και έμενε κοντά...έφτασα!
Έκλαιγα, αυτό θυμάμαι μόνο..
Η φίλη μου ήταν ζωντανή, αλλά είχε χτυπήσει στο κεφάλι..όμως ήταν ζωντανή.. ήμουν σίγουρη..είπαμε η Ρίμ δε φοβάται!
Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει, να κάνουμε όνειρα ξανά μαζί..
Ύστερα είχε έρθει η στιγμή που θα την έβλεπα.. την αγκάλιασα και της ζήτησα συγνώμη που δεν ήρθα πιο νωρίς αλλά δεν μπορούσα!
Εκείνη δε μου μίλησε, τρόμαξα πως είχε νευριάσει..
Όμως η Ρίμ ούτε κουνιόταν ούτε μιλούσε απλώς με κοιτούσε..
Κάποιος μου εξήγησε πως από το χτύπημα στο κεφάλι δε μπορούσε να μιλήσει ούτε να κουνηθεί και πως δε με γνωρίζει..
Γέλασα τόσο δυνατά που τα μάτια μου δάκρυσαν.. πόσο χαζό ήταν να μου πει πως δε με γνωρίζει!
Η Φατμέ είμαι και η Ρίμ έμενα περίμενε του εξήγησα.
Ξάπλωσα κοντά της και της είπα πως τη σκεφτόμουν για να μη φοβάμαι..και τα κατάφερα..
Υποσχέθηκα πως από σήμερα και μέχρι να σηκωθεί και να μου μιλήσει εγώ δε θα φοβάμαι γιατί πρέπει εγώ να είμαι η δυνατή και να τη προσέχω!
..Μια συγνώμη για τα παιδιά αυτού του πλανήτη..
"Storyteller tell us a story far from this world"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου