Ύστερα από μία μακρά αναζήτηση στο διαδίκτυο, για τα χαρακτηριστικά μιας δικτατορίας, ώστε να με βοηθήσει να καθορίσω σε ποια κατηγορία ταιριάζει απόλυτα το καθεστώς του Bashar al-Assad, οδηγήθηκα στο χειρότερο είδος δικτατορίας γνωστή ως η "ολοκληρωτική δικτατορία ". Αυτό το είδος δικτατορίας ταιριάζει απόλυτα στο καθεστώς του Assad, και θα σας το αποδείξω με τους δέκα παρακάτω λόγους.
Αλλά πρώτα, τι είναι "ολοκληρωτική δικτατορία;".
Ολοκληρωτισμός ή, ολοκληρωτικές δικτατορίες, είναι τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα που διακατέχονται από την απουσία ελευθεριών, ενώ χρησιμοποιούν την δύναμη του τύπου, την δικαιοσύνη, την γραφειοκρατεία, τον στρατό, και την αστυνομία ενάντια στις ατομικές ελευθερίες.
"Ολοκληρωτικό, σημαίνει πλήρης δικτατορικός έλεγχος. Μία τέτοια κυβέρνηση, ελέγχει όχι μόνο τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, αλλά και τις συμπεριφορές, τις αξίες, τις πεποιθήσεις του πληθυσμού της, διαγράφοντας την διάκριση μεταξύ κράτους και κοινωνίας.
Για την ιστορία: ένας δικτάτορας εγγυάται ότι τίποτα από τα ακόλουθα δεν θα έχει θέση το καθεστώς του;
-Ελευθερία του λόγου
-Ελευθερία του τύπου
-Ελεύθερα αντιπολιτευόμενα κόμματα
-Ανεξάρτητη δικαιοσύνη
-Τακτικές και ελεύθερες εκλογικές αναμετρήσεις
Παρακάτω θα δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους δικτατορίας.
1) Ένα κόμμα κυβερνάει:
δηλαδή, ένα μαζικό ενιαίο κόμμα που κινητοποίησε τους ανθρώπους για να συγκεντρώσει την υποστήριξή τους. Το κόμμα που καθοδηγείται από τον δικτάτορα και υποχρεώνει την στήριξη μέσω της υποχρεωτικής ψήφου. (Δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες προεδρικές εκλογές το 2007, το κόμμα Μπααθ και ο πρόεδρός του, πήρε το εξαιρετικό 97.6%, χωρίς βέβαια να υπάρχουν στοιχεία μέτρηση της αποχής στμ.).
Η ηγεσία του κόμματος διατηρεί το μονοπώλιο του ελέγχου πάνω από το πολιτικό σύστημα, όπως επίσης και τον απόλυτο έλεγχο της αστυνομίας, του στρατού, τις επικοινωνίες, την οικονομία, και το εκπαιδευτικό σύστημα.
Το Αραβικό Σοσιαλιστικό κόμμα Μπάαθ, προέκυψε από την διάσπαση του αρχικού κόμματος Μπάαθ τον Φεβρουάριο του 1966. Από το 1970, έως το 2000, το κόμμα τελούσε υπό την ηγεσία του Hafez-al-Assad. Από το 2000, η ηγεσία της χώρας μοιράζεται ανάμεσα στον υιό του Hafez, Bashar, o οποίος είναι επικεφαλής της περιφερειακής οργάνωσης της Συρίας, και του Αbdullah al-Ahmar, που είναι επικεφαλής του Εθνικού παν αραβικού οργανισμού. Ο Bashar al-Assad, έγινε ο περιφεριακός γραμματέας του κόμματος της Συρίας, μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 2000.
2) Λογοκρισία:
κάθε διαφωνία καταστέλλεται συστηματικά και οι άνθρωποι τρομοκρατούνται από την μυστική αστυνομία. Τα περισσότερα καταπιεστικά καθεστώτα εφαρμόζουν αυστηρά την λογοκρισία, ενώ αντίθετα χρησιμοποιούν την δύναμη του τύπου, της δικαιοσύνης, του στρατού και της αστυνομίας κατά των ατομικών ελευθεριών.
Η μυστική αστυνομία της Συρίας, η Mokhabarat-Aka, έχει εδώ και σαράντα χρόνια ένα ρόλο στις γειτονιές της Συρίας, απαιτώντας από τους κατοίκους να τους ενημερώνουν για τον οποιονδήποτε έχει δημοκρατικές τάσεις. Θρησκευτικές τελετές πρέπει να έχουν την άδεια της κυβέρνησης, διότι οι δικτάτορες φοβούνται ότι κατά την διάρκειά τους, μπορεί να εκπονούνται σχέδια ενάντια στο καθεστώς.
3) Κοινωνική, πολιτική και οικονομική καταπίεση:
οι κατάφωρες καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι καθεστώς. Οι "ολοκληρωτικές δικτατορίες" διδάσκουν τόσο στα παιδιά, όσο και τους μεγάλους, ότι η ελευθερία είναι ένα τρομακτικό πράγμα, ή επαναπροσδιορίζουν την έννοια της λέξης βάζοντας απέναντί της, τις λέξεις "ισότητα" και "σταθερότητα". Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για ολοκληρωτικό έλεγχο, βασίζονται πάνω σε μία "ιδεολογία" και ένα "σύστημα αρχών", ότι στον μέσο πολίτη απαγορεύονται οι …ερωτήσεις.
Ο Σύριος και η Σύρια πολίτης διδάσκονται να πιστεύουν, ότι η χώρα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με το κράτος του Ισραήλ, και γι' αυτό υπάρχει όλη αυτή η πολιτική και οικονομική καταπίεση, την στιγμή που όλοι μέσα στο εσωτερικό της επικράτειας γνωρίζουν ότι δεν έχει πέσει ούτε μία ντουφεκιά για την παράνομη κατοχή των υψιπέδων του Γκολάν από το Ισραήλ.
Για πάνω από σαράντα χρόνια, η Συριακή χούντα, είχε βάλει την χώρα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, κάτι το οποίο ανεστάλη ύστερα από την αρχή της Συριακής εξέγερσης. Μόνο και μόνο βέβαια για να αντικατασταθεί με την ίδια καταπίεση και αδικία.
4) Εκτελέσεις χωρίς δίκη για πολιτικά "αδικήματα":
ακόμα και στα πιο καταπιεστικά και τυραννικά καθεστώτα, η ελευθερία του λόγου μπορεί να τιμωρηθεί με φυλάκιση ή και κάτι χειρότερο. Στην "ολοκληρωτική δικτατορία", η κοινωνία μπορεί να φαίνεται ήρεμη μέχρι κάποια στιγμή, μόνο και μόνο επειδή οι τιμωρίες που επιφυλάσσει το καθεστώς είναι σκληρές και άμεσες.
Η φυλακή Tadmor είχε κλείσει το 2001, και όλοι οι εναπομείναντες πολιτικοί κρατούμενοι είχαν μεταφερθεί σε άλλες φυλακές της επικράτειας. Ξανά άνοιξε τον στις 15 Ιουνίου του 2011, και "φιλοξένησε" κόσμο που είχε λάβει μέρος σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, και που τους υπέβαλαν σε ανακρίσεις και προσωποκράτηση χωρίς δίκη.
5) Μέσα σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, οι καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθεστώς:
τα επιχειρήματα για ολοκληρωτικό έλεγχο έχει γίνει "ιδεολογία", μέσα από ένα σύστημα αρχών, ότι ο μέσος πολίτης δεν πρέπει να έχει άποψη.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται από το καθεστώς, όπως είναι τα τηλεοπτικά κανάλια Dunia, και το κρατικό κανάλι της Συρίας, έχουν το ίδιο μότο στην προπαγάνδα τους: "είναι αυτή η ελευθερία που θέλετε;". Ουσιαστικά, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όλες οι δολοφονίες και η αιματοχυσία, είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία όταν κάποιος ζητά ελευθερία!
Ένας απλός μέσος πολίτης της Συρίας δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ερωτήσεις σε δημόσιους υπαλλήλους, απλά και μόνο πρέπει να υποτάσσεται και να πληρώνει (μπαξίσι στμ.), για να κάνει την δουλειά του μέσα σε ένα γραφειοκρατικό τέρας.
6) Το κυβερνών πολιτικό κόμμα, είτε περιορίζει τις δραστηριότητες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε τα απαγορεύει εντελώς, η ουσία είναι ότι οι "ελευθερίες" στην αντιπολίτευση πηγάζουν μέσα από την αποδοχή του καθεστώτος.
Οι δικτατορίες, επίσης, επιτρέπουν λίγη ή καθόλου ανεξαρτησία στην δικαιοσύνη. Οι έδρες των δικαστηρίων εκδίδουν αποφάσεις σε σχέση με το τι θέλει ο δικτάτορας και όχι σε σχέση με τον νόμο και το δίκαιο. Το "εθνικό προοδευτικό μέτωπο" είναι ένα καλό παράδειγμα (http://en.wikipedia.org/wiki/National_Progressive_Front_Syria στμ.)
7) Απελπισία:
Η απελπισία του κόσμου, έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα, ώστε μέσα από μία ελεύθερη εκλογική διαδικασία να αλλάξουν οι ηγέτες, καμία ελπίδα ώστε να βρεις το δίκιο σου μέσα από τους θεσμούς της δικαιοσύνης, καμιά ελπίδα ώστε να έχεις ελευθερία λόγου και σκέψης.
Κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους της πρωτεύουσας Δαμασκού, βλέπουμε την απόδειξη για το πως οι Σύριοι πολίτες απλά δεν νοιάζονται αν το καθεστώς κρατάει την χώρα καθαρή. Άν είναι καταπιεσμένοι ή όχι! Αναγνωρίζουν την καταπίεση και την αδικία, και απλά, σφυρίζουν αδιάφορα.
8) Οι δικτατορίες ελέγχουν τον στρατό:
Ο μιλιταρισμός έχει τον κύριο ρόλο σε μία δικτατορία. Ο σημερινός πρόεδρος, είναι επικεφαλής του στρατού, και έχει τόσα πολλά αξιώματα που σε πιάνει πονοκέφαλος και σύγχυση.
Ο Συριακός στρατός έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν για να καταπνίξει εξεγέρσεις, όπως τον Οκτώβριο του 1982, όταν στην πόλη Χάμα σφαγίασε 50.000 αντιφρονούντες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Και επειδή πηγαίνει σόι το βασίλειο, σήμερα χρησιμοποιείται ξανά έξω από τον βασικό του ρόλο, που είναι να προστατεύει τον λαό και τα Συριακά σύνορα, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι τα υψίπεδα του Γκολάν είναι κάτω από την Ισραηλινή κατοχή από το 1967…
9) Δεν υπάρχει αντιπολίτευση ή κανενός είδους περιορισμός για τον ηγέτη:
οι διαδηλωτές πρέπει να τιμωρούνται και να αντιμετωπίζονται από το καθεστώς σκληρά. Η Συριακή επανάσταση μας έδειξε τι σημαίνει για κάποιον που θέλει να ζητήσει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Πριν από τις δεκαπέντε Μαρτίου του 2011 (όταν και ξεκίνησε η εξέγερση στμ.), δεν υπήρχε αντιπολίτευση στην χώρα. Και το ότι σήμερα αυτό πραγματοποιείτε, ουσιαστικά οφείλετε στα σαράντα και βάλε χρόνια καταπίεσης και αποκλεισμών.
10) Ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα δεν προστατεύονται σε μία δικτατορία:
Για τον πολύ απλό λόγο, του ότι μία ολοκληρωτική κοινωνία απορρίπτει κάθε είδους νεοφιλελεύθερες επιλογές, και αυτό ουσιαστικά είναι ο πυλώνας που στέκεται το καθεστώς.
Η "νομιμότητα" του Bashar al-Assad, προέρχεται από το καταπιεστικό, αλλά ωστόσο, καλά οργανωμένο σύστημα πληροφοριών που παρακολουθεί τους ανθρώπους στην Συρία, ακόμα και την στιγμή που …αναπνέουν θεωρώντας ότι αυτό του εξασφαλίζει ασφάλεια.
Οι άνθρωποι στην Συρία έχουν υποφέρει τόσο πολύ από το ξεκίνημα της επανάστασης, ώστε έχουν δηλώσει την αποστροφή τους σε όλα τα παραπάνω δέκα σημεία.
Η ελευθερία είναι πολύτιμη, και πιστεύω ότι είμαστε κοντά της...
Πηγή: Syria Sun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου